zamansız. şu dunyada kayıtsız şartsız kabul ettiğim ender şeylerden biri de windows updateleri, i accept, i accept ulan, yes, i''ll marry you! o bile karşılıksız değil, hemen soruyor: do you want to restart now? restart later.. bugun git, yarın gel. sevmeye ve sevilmeye olan inancımı kaybetmek üzereyim.. önemli mi? evet.. bal gibi de önemli, demek ki samimiyete olan inancım hala birazcık var. yaşasın edebiyat battaniyesi, herkese yetecek kadar var, haydi girin bi ucundan, çekiştirmenize gerek yok, bütün çıplaklıgınızı örter, kıçınız açıkta kalmaz, hatta sıcak vücutlarımızı dayariz birbirimze sarılarak.. yaşasın edebiyat, yaşasın edebiyat, fak yu samimiyet, söylemiş miydim, yaşasın edebiyat! zaten her şey hep sonradan olur, cunku sen "birdenbire"nin aşığısın, düşünmezsin ki "birdenbire"nin ardında upuzun bir "sonra" vardır, sonrasını; hiç düşünmezsin, ama bir sonrası illa ki vardır, mutlaka vardır. ben cok acayip bir adam oldum, ama aynı dolmuşa binsek filan belli olmaz bu, efendi efendi uzatırım paramı onumdeki koltukta oturan kişiye, neresi acayip di mi bunun, cok normalim aslinda, bir yanım acayip, bir yanım bir yerleri kırıp dökmek istiyor ama o yanım kayıp, yoklayıp yoklayıp bulamıyorum, bu cok kotü. neden odamda televizyonu kapatıp yatağa yattığım an, televizyon karıncalı bir görüntü eşliğinde kendiliğinden açılacak da içinden samara çıkacakmış gibi geliyor bana.

[gerekli gereksizler] içinden çıktı