22 ekim çarşamba 2008. Sanki zaman istirahate çekilmiş gibi bu gece. Etrafımı saran sesin ve bana bakışın, yalnızlığımda ısıttı beni. Dokunmadan insan duygularını belli edemiyor veya algılayamıyor nedense. Bana bir daha böyle dokunursan, içimde eritirim seni. Böyle akıllı-deli olmasaydım belki de anlamazdın beni. Farkettim ki insan sessizlikte duyuyormuş aradığını. İçim kıpır kıpır ve artık ben sadece kendimin değilim, seninim aynı zamanda.

[günlük zımbırtısı] içinden çıktı