30 ağustos 2009 beynimin zıçtıkları. Aklımda filmlerle ilgili projeler var. Ama hiçbirini bir süreliğine yapmayacağım. Aslında Aksakkedi'yi yapmamın sebebi beynimdeki kırıntıları bir yerde toparlamaktı. Fakat amacı dışına çıktı. Bunun için kendimden özür dilerim.. ve kendime rica edip, sorun değil erman derim, dert etmem. evet, dert etmem. Ben olan ''ben''liğimin kendi öz-belleğim ile nesnelleştirilmiş imgelerle sörf tahtası üzerinde dalgalarla boğuşması gibi birşey bu.. bir çeşit simularka! Gece düşünmek için güzeldir. Benzin aldığım petrol istasyonundaki pompacı adamı, annemden babamdan çok gördüğümü farkettim. Bunu kendisine gece yarısı 02:35 civarlarında söylediğimde, güldü ve ''düzen böyle napalım ağbi'' dedi. Saçmasapan bir postmodern kapitalizm eleştirisi gibi oldu bu sanki. Herkes içindeki ''Şems'' i keşfetmeli belki de.

not: bu yazı yazılırken izlandalı müzik grubu sigur ros dinlenilmiştir.

[paslı kavanozdaki beyin] içinden çıktı